lezingen

Schuld aan het leven

Je schuldig voelen, iedereen weet hoe dat voelt. Je hebt iets gedaan wat je niet had moeten doen en dat veroorzaakt het schuldgevoel. En hoe echt dat ook voelt, toch zit het zo niet in elkaar.

Schuld gaat niet over wat we fout gedaan hebben. Het gaat over wat we niet gedaan hebben. Er is maar één schuld en dat is de schuld aan het leven: daar waar we het leven niet geleefd hebben, waar we iets anders hadden willen doen maar dat nagelaten hebben.
Een mooi voorbeeld is de baby die honger heeft en huilt. Die maakt de levensenergie aan om te kunnen huilen om de aandacht van z’n moeder te trekken. Als die haar baby laat huilen om wat voor reden dan ook en onbevredigd achterlaat, zal het kind zijn aangemaakte energie omzetten in spierspanning. Het kind heeft zijn natuur gevolgd, de moeder niet.

In dit voorbeeld doet de moeder zichzelf tekort en creëert zo een schuld naar zichzelf. Schuldig voelen naar het kind schiet niet op. Daarmee komt ze in een moeten terecht, waardoor ze gespannen in plaats van blij voor het kind gaat zorgen. En ook niet goed voor zichzelf zorgt. Pas wanneer zij haar eigen natuur volgt en doet wat ze eigenlijk wil, lost ze haar schuld aan het leven in.
Wanneer we onze levensenergie niet gebruiken waarvoor het bedoeld is, ontstaat er schuld aan ons leven. Dat is de enige schuld die bestaat, de schuld die we aan onszelf hebben. En die kunnen we zelf oplossen.

Communicatie = zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten

Communicatie verstaan de meeste mensen als praten. Als iets bespreken met iemand anders. Informatie uitwisselen. En doorgaans zit iedereen met zichzelf te lullen.

Communicatie heeft een heel andere betekenis: comme une, als één. Het gebeurt als je met z’n tweeën bent, ook als je je mond niet opendoet. Communicatie gaat over gemeenschap en verbinding. Het heeft meer met communie te maken dan met communiqué. Bij communicatie gaat het niet om iets meedelen maar om deelnemen.

Voor communiceren zijn er twee nodig. Als er geen twee zijn, is er geen communicatie. En die twee kunnen pas communiceren als ze een inspanning leveren als één. Gezamenlijkheid dus, contact. Eenheid in dualiteit, net als yin en yang. Twee aspecten die bij de eenheid horen, die de eenheid vormen. Deze gelijktijdigheid is van een ongelofelijke schoonheid. Alles wat tot de eenheid behoort communiceert met elkaar, anders zou het er niet toe behoren, zou er geen eenheid zijn.

Zolang het besef er niet is dat je tot een eenheid behoort, zul je niet werkelijk communiceren. Maar zodra je daaraan wakker wordt, bemerk je dat er iets te helen is in jezelf, dat er iets buiten de gezamenlijkheid valt. Dat vraagt om interne communicatie, dat vergt direct de inspanning om iets te doen om samen te komen. Maar praat je wel goed met jezelf? Als je het met jezelf niet geleerd hebt, kun je het met en ander ook niet. Het is net als seks.

Dus als ik in gesprek ben met mezelf, wat zeg ik dan? Of begin ik met goed te luisteren? Elk gesprek is uiteindelijk een gesprek met jezelf. Wat je tegen een ander zegt, zeg je ook en meestal vooral tegen jezelf. En wat een ander tegen jou zegt, daarvan is het de vraag hoe het binnenkomt, welke interpretatie je eraan geeft. Dat gaat dus ook over jezelf.

En wat heeft het je te zeggen? Word je er bewust van of je wel hoort wat er gezegd wordt, of je het nu zelf zegt of niet. Of je wel openstaat voor het samen en voor de boodschap die dat heeft voor jou. Dan hebben we het werkelijk over communicatie. Communicatie: waarom moeilijk doen als het samen kan?

Hoe serieus neem je jezelf?

In de natuur is alles én in evenwicht én in beweging. Ook wij mensen zijn onderhevig aan die wetmatigheid. Dit is beter te begrijpen aan de hand van het yin & yang principe: licht bestaat omdat er ook donker is, binnen omdat er ook buiten is. Het één kan niet zonder het ander, ze zijn er altijd alle twee. Vaak zijn we gefocust op die kant van de medaille die boven ligt en zien we de onderkant niet zo makkelijk. De consequentie van yin en yang in onze levensstijl is óók dat er een deel van onszelf is dat we serieus dienen te nemen en dat er een deel is dat we met een korreltje zout kunnen nemen. De vraag is: wat nemen we serieus en wat niet?

In deze lezing ga ik aan de hand van dit yin & yang principe dieper in op hoe we omgaan met elkaar. En hoe je daarin zelf verantwoordelijkheid kunt nemen voor je eigen gevoelsleven. Als mens zijn we altijd onderdeel van een interactie met anderen. Het doel daarvan is onszelf beter te kunnen leren kennen. Maar de praktijk leert dat we meestal meer gericht zijn op de ander, waardoor de buitenwereld belangrijker wordt dan de binnenwereld. Daarbij kan bijvoorbeeld ongemak of angst ongemerkt onze houding t.o.v. anderen bepalen.
Hoe serieus nemen we onze gedachten en gevoelens in het contact met anderen? De twee kanten die daarbij een cruciale rol spelen zijn verdragen en ingrijpen. Die twee kanten moeten in balans zijn, dus niet onnodig verdragen en niet ingrijpen als dat niet hoeft. In je doen en laten dienen zowel de yin-kant als de yang-kant in jezelf meegenomen te worden: wat breng je tot uiting en hoe doe je dat?

Yin en yang: het kosmisch equilibrium van vrouwelijke en mannelijke energie

Het geheim van de ontwikkeling van het heelal is gelegen in wat de intelligentie van het universum genoemd kan worden, dat zowel uit beweging als evenwicht bestaat.
De materie waaruit het heelal bestaat is gebaseerd op het Yin principe, de intelligentie van het heelal is gebaseerd op het Yang principe, het niet meetbare versus het onmeetbare.

Alles in het heelal is in evenwicht met elkaar verbonden en alles is voortdurend in beweging. Het lagedrukgebied is niet groter dan het hogedrukgebied, terwijl in de storm de beweging zichtbaar is. Bij mensen komt dat tot uitdrukking in het zowel deelnemer zijn aan als waarnemer te zijn van het leven. De storm die in ons woedt is de discrepantie tussen gewaar zijn en beleven.

De twee krachten van yin en yang zijn in alles aanwezig. Indien iets zich splitst zijn in beide delen beide krachten aanwezig. Deze krachten zijn de polen die samen een geheel zijn. Yin en yang kan vertaald worden als het vrouwelijke en het mannelijke beginsel. Elke vrouw en elke man heeft een mannelijke en vrouwelijke pool. Indien de kwaliteiten van beide polen met elkaar samen werken is er sprake van een natuurlijke beweging. Is dat niet het geval dan is de ontwikkeling ontaard, wordt de aard ervan vervormd.

Milieu en natuur zijn de twee polen die de ontwikkeling op deze aarde in balans houden. Het zal duidelijk zijn dat zodra de mens zich daarmee gaat bemoeien er al snel ontaarding plaats vindt, waardoor de aard ervan wordt aangetast.
In deze lezing zal ik ingaan op de betekenis van het vrouwelijke en mannelijke principe in ons leven. Met vanzelfsprekend de voorbeelden waar en waarom het ontaardt.

Van overleven naar leven, met een andere samenwerking tussen de vier elementen

Ons overlevingssysteem vechten – vluchten – bevriezen is voor de bewust levende mens slechts uitstel van de confrontatie met de realiteit. Het overlevingsprincipe is een poging de controle over een spannend moment te houden in plaats van een poging te leren met dat spannende moment om te gaan. Zodra je (tegen wat je niet aanstaat) gaat vechten, er voor op de loop gaat of erdoor verlamt raakt mis je de mogelijkheid te ervaren ‘hoe’ je ermee om kunt leren gaan.

De vier elementen aarde, water, vuur en lucht symboliseren verschillende krachten die in ons aardse bestaan werkzaam zijn. Aarde vertegenwoordigt onze verbinding met Moeder Aarde; het aarde-element uit zich in manifestatie, vorm, in de aard der dingen, in hier en nu. Water staat symbool voor gevoelens en emoties, voor het stromen van de levensenergie en geeft aan dat alles voortdurend in beweging is en dus in verandering. Vuur staat voor passie, kracht, voor transformatie; het uit zich in de natuurwet die de rigiditeit van de automatisch doorgaande beweging doorbreekt. Lucht weerspiegelt de menselijke geest in het logische denken van het gezonde verstand; het uit zich in ruimte.

De vier elementen werken met elkaar samen, maar er vindt nu een verschuiving plaats in hun onderlinge samenwerking. De oude verbindingen zijn uitgewerkt, hebben hun tijd gehad. In de verbinding zoals we die tot nu toe kennen, vormen ze een kruis: de relatie aarde-lucht op de verticale lijn geeft het spanningsveld weer tussen onze dagelijkse werkelijkheid en ons hogere zelf. De relatie water-vuur op de horizontale lijn staat voor onze verhouding tot onze omgeving. Het zijn deze verhoudingen die we als dualiteit ervaren. Deze verbindingen vormen het kruis in de vorm van een +.

In de huidige tijd kantelt het kruis tot een x en wijzigen de verbindingen. Water gaat zich verhouden tot lucht. Deze verbinding betekent het bewust hanteren van onze emoties, het inzetten van het gezonde verstand om onze ego-roerselen te doorzien en overzien. Vuur gaat zich verhouden tot aarde in plaats van tot water, zodat onze potentie verbonden wordt met onze passie.
Het is nu aan ons om de realisatie van een nieuwe kruisverbinding in onze perceptie toe te laten. Dat vraagt in de eerste plaats om bewustzijn en moed om de verschuiving die plaatsvindt te kunnen volgen, zowel letterlijk als figuurlijk.

Lees hier meer over de verschuiving tussen de vier elementen:

Verschuiving van de 4 elementen